Gdy dochodzi do ataku rwy kulszowej, to wszystko inne przestaje mieć znaczenie. Ból jest tak silny, że pacjent dałby wiele, aby tylko się go pozbyć. Niestety, popularne środki przeciwbólowe i przeciwzapalne z domowej apteczki zwykle okazują się zbyt słabe. Dlatego wielu pacjentów ostatecznie zgłasza się do lekarza pierwszego kontaktu, który może przepisać zastrzyki na rwę kulszową. Na czym dokładnie polega ta metoda uśmierzania bólu towarzyszącego atakowi rwy? Czy zastrzyki są najlepszym sposobem na poradzenie sobie z tym problemem? Wszystkiego dowiesz się z naszego poradnika.

Zastrzyki domięśniowe na rwę kulszową – najpopularniejsza forma pierwszej pomocy

Lekarz pierwszego kontaktu, który widzi, że pacjent nie może znieść bólu przy rwie kulszowej, najczęściej skieruje go do ambulatorium, gdzie zostaną mu podane zastrzyki domięśniowe. Jest to bardzo popularna, stosowana od wielu lat metoda „leczenia” rwy.

Zastrzyk zawiera środki przeciwzapalne, przeciwbólowe oraz witaminowe. Podanie ich w formie iniekcji bardzo przyspiesza ich działanie, a przy tym nie obciąża żołądka. Ulga przychodzi dość szybko, natomiast trzeba wiedzieć, że poprawa jest krótkotrwała, dlatego zastrzyki należy przyjmować przez kilka lub nawet kilkanaście dni z rzędu, co jest dość kłopotliwe dla pacjentów (konieczność codziennego stawiania się w przychodni). Poza tym warto podkreślić, że zastrzyki domięśniowe sprawdzają się jedynie w lekkich oraz umiarkowanych przypadkach rwy.

Nie lubisz zastrzyków? Poddaj się rehabilitacji rwy kulszowej metodą ARP!

Blokada nadoponowa

To popularne określenie na zastrzyk nadtwardówkowy, który jest podawany bezpośrednio w miejsce bólu, najczęściej w okolicę kręgu lędźwiowego L4. Blokada przynosi ulgę po kilku dniach od podania – pacjent może wręcz mieć wrażenie, że właśnie pożegnał rwę kulszową, co oczywiście jest tylko złudzeniem.

Zastrzyk nadtwardówkowy ma działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, przywracając pacjentowi możliwość względnie normalnego funkcjonowania. Trzeba natomiast podkreślić, że nie w każdej przychodni zostanie przeprowadzona procedura iniekcji. Zaleca się, aby osoba wykonująca zabieg korzystała ze sprzętu monitorującego położenie igły, dzięki czemu można precyzyjnie podać środek farmakologiczny w okolicę zapalenia.

Zastrzyk do mięśnia gruszkowatego

Tak zwany zespół mięśnia gruszkowatego jest najczęstszą przyczyną przewlekłego bólu korzonków i częstych ataków rwy kulszowej (mięsień uciska i drażni nerw kulszowy, jest to przypadłość wrodzona). Mięsień ten jest umiejscowiony w pośladku.

W leczeniu rwy kulszowej u osób z zespołem mięśnia gruszkowatego stosuje się zastrzyk podawany bezpośrednio do tego mięśnia, co dość szybko przynosi wyraźną poprawę stanu pacjenta. Iniekcję przeprowadza się z wykorzystaniem diagnostyki obrazowej (badanie USG).

Zastrzyki do punktów spustowych

Punkty spustowe to grudki tworzące się u osób z przewlekłym stanem rwy kulszowej – najczęściej w pośladkach, udzie oraz łydce. W okolicy punktów zbierają się różnego rodzaju metabolity, m.in. kwas mlekowy. Potęgują one dolegliwości bólowe, a nawet mogą być ich bezpośrednią przyczyną, jeśli udało się rozwiązać problem rwy, a pacjent i tak uskarża się na dyskomfort.

Podanie zastrzyków do punktów spustowych przynosi ulgę po kilku dniach, natomiast należy wyraźnie zaznaczyć, że to rozwiązanie stosuje się dopiero po usunięciu przyczyny ataku rwy kulszowej.

Zastrzyki przy rwie kulszowej pomagają, ale nie rozwiązują problemu!

I warto sobie z tego zdawać sprawę. Zastrzyki pomagają pacjentom funkcjonować i stopniowo niwelują dolegliwości bólowe, natomiast nie traktujemy ich, jako metody leczenia rwy kulszowej. Nie są one również alternatywą dla prawidłowo dobranej rehabilitacji, która stanowi najlepszy wybór dla osób chcących rozwiązać problem rwy raz, a porządnie.

Szczególnie dobre efekty przynosi rehabilitacja rwy kulszowej amerykańską metodą ARP, z której możesz skorzystać w gabinetach Rehabilitacji ARPwave w Warszawie i Konstancinie. Co ważne, ta metoda jest rekomendowana pacjentom w każdym wieku, niezależnie od intensywności bólu oraz faktycznej przyczyny ataku rwy.